Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba sizlerle birlikte olmayışımın çok önemli bir sebebi var hemen detaylı bir şekilde anlatmaya başlayayım....
Çok huzurlu ve mutlu devam eden arada sırada didişmelere sahne olan bir evliliğim var çok şükür bu evliliğin meyvesi olan 10 yaşında da bıcırık bir kızım var 11 yıllık evliliğimin son 6 yılı malesef benim sağlık sorunlarımla uğraşarak geçtiği için 2. çocuğu düşünmeye hiç bir zaman fırsatım olmadı.
3 yıl önce parkinson teşhisi konulduktan sonra da asla ve asla yeni bir bebek gündeme gelmedi ve sonsuza kadar rafa kaldırıldı. Malum biz üç kişi olarak yola devam edeceğimizi düşünerek kendimize kutu gibi küçücük bir ev aldık ziyaretimize gelen sevdiklerimiz aaaaa bu ev çok küçük dedikleri zaman verdiğimiz cevap çok netti " bize yeter üç kişiyiz" Ben parkinson hastalığına alışmaya çalışırken her yıl düzenli olarak meme kontrollerime gitmeye devam ediyordum ve en son çekilen meme filimlerimde sağ memede çok minnak bir kitle fark edildi ve biyopsi oldum biyopsi sonucum çok şükür temiz çıktı.
Doktorum aynen şunları söyleyerek hayatımda yeni bir sayfa açmama vesile oldu.Ben zangır zangır titreyerek biyopsi sonucunu gösterirken " korkma korkma sonuç tertemiz ancak bu kitlenin geçmesini istiyorsan çocuk doğuracaksın ve emzireceksin"dediNasıl olur doktor bey ben parkinson hastasıyım doğuramam dedim.ooooo ne kadınlar var ne hastalıkları var ve doğuruyorlar sen mi doğuramayacaksın dedi.Ve aldığım bu gazla yola çıktım ve 9 ay uğraştıktan sonra nihayet hamileydim ve hemen parkinson ilaçlarını bıraktım ve bu dokuz ayın güzel geçmesi için dualar ettim. Hamileliğim boyunca hayaller kurdum oğlumu en az bir yıl emzirecektim emzirmeyi bıraktıktan sonra ilaç kullanmaya devam edecektim hayallerim hep böyleydi. O kadar güzel bir hamilelik geçirdim ki anlatamam parkinsondan eser kalmadı nöroloji doktorum bile çok şaşırıyordu bu duruma tabii etrafımda ki herkes çok mutluydu.Zaman su gibi akıp geçti ve nur topu gibi çok sağlıklı dört kilo bir oğlum oldu .Ameliyattan çıkar çıkmaz benim dokuz ay boyunca ortadan kaybolan parkinson hortlak gibi ortaya çıktı çok ilginç değilmi 9 ay boyunca çok sağlıklı olan ben doğumdan sonra çok hastaydım ellerim titriyor yürümede zorluk çekiyorum konuşma zorluğu .......falan filan çok kötüyüm emzirmeyi bırak bebeğimi kucağıma alamıyordum tam 40 gün ağlayarak sürünerek emzirmeye çalıştım hastalıktan dolayı zaten sütüm çok az geliyordu ama ben ısrarla emzirmek istiyordum ama nafile annem eşim olmadan emzirmeyi bırak bebeğimi tutamıyordum bile.Ama emzirmeliydim mememde ki kitle için doktor emzireceksin dedi ve ben bu çocuğu emzirmek için doğurmuştum proje buydu yoksa ama hayat öğle olmuyor senin planlarına göre işlemiyor bütün aile oturduk ve bunun böyle devam edemeyeceğini ve artık ilaç kullanmam gerektiğine karar verdik ya emzirip hasta bir anne olarak çocuklarıma bakamayacaktım yada ilaçlarımı kullanıp sağlıklı bir anne olarak çocuklarıma annelik yapacaktım karar vermeliydim.Sırf meme kanseri olmamak adına emzirmeyi seçersem başkalarının bakımına muhtaç olacaktım ve ben hayatım boyunca hiçbir zaman bencil bir insan olmadım ve doktorumla görüşerek tam kırk gün emzirdikten sonra ağlaya ağlaya emzirmeyi bıraktım.Şu anda oğlum 7 aylık ve kırkı çıktıktan sonra hep ben baktım mamayla büyüyor oğlum ama çok şükür sağlıklı ve mutlu büyüyor çünkü ben sağlıklıyım ve hep onunlayım.Bütün işlerimi kendim yapabiliyorum Allahıma çok şükür parkinsonum çok yavaş ilerliyor bu konuda sıkıntı yok ancak memede ki kitle olduğu gibi duruyor şimdilik iyi huyluymuş ve altı ayda bir kontrole gidiyorum.
Bu arada iyi ki doğurmuşum oğlumu çok ama çok seviyorum evimizin neşesi oldu ona bakmak çok büyük bir zevk
Sırf emzirmek için çocuk doğuran ama emziremeyen bir kadın olarak sakın bu hayatta plan yapmayın çünkü ne yaşamanız gerekiyorsa onu yaşıyorsunuz. Kaderin önüne geçilmiyor
Bu blog yemek tarifleri üzerine ancak bundan sonra bebek bakımı ve bebek beslenmesi hakkında da tecrübelerimi sizlerle paylaşacağım tabi yemek tariflerine de devam edeceğim.
Çok huzurlu ve mutlu devam eden arada sırada didişmelere sahne olan bir evliliğim var çok şükür bu evliliğin meyvesi olan 10 yaşında da bıcırık bir kızım var 11 yıllık evliliğimin son 6 yılı malesef benim sağlık sorunlarımla uğraşarak geçtiği için 2. çocuğu düşünmeye hiç bir zaman fırsatım olmadı.
3 yıl önce parkinson teşhisi konulduktan sonra da asla ve asla yeni bir bebek gündeme gelmedi ve sonsuza kadar rafa kaldırıldı. Malum biz üç kişi olarak yola devam edeceğimizi düşünerek kendimize kutu gibi küçücük bir ev aldık ziyaretimize gelen sevdiklerimiz aaaaa bu ev çok küçük dedikleri zaman verdiğimiz cevap çok netti " bize yeter üç kişiyiz" Ben parkinson hastalığına alışmaya çalışırken her yıl düzenli olarak meme kontrollerime gitmeye devam ediyordum ve en son çekilen meme filimlerimde sağ memede çok minnak bir kitle fark edildi ve biyopsi oldum biyopsi sonucum çok şükür temiz çıktı.
Doktorum aynen şunları söyleyerek hayatımda yeni bir sayfa açmama vesile oldu.Ben zangır zangır titreyerek biyopsi sonucunu gösterirken " korkma korkma sonuç tertemiz ancak bu kitlenin geçmesini istiyorsan çocuk doğuracaksın ve emzireceksin"dediNasıl olur doktor bey ben parkinson hastasıyım doğuramam dedim.ooooo ne kadınlar var ne hastalıkları var ve doğuruyorlar sen mi doğuramayacaksın dedi.Ve aldığım bu gazla yola çıktım ve 9 ay uğraştıktan sonra nihayet hamileydim ve hemen parkinson ilaçlarını bıraktım ve bu dokuz ayın güzel geçmesi için dualar ettim. Hamileliğim boyunca hayaller kurdum oğlumu en az bir yıl emzirecektim emzirmeyi bıraktıktan sonra ilaç kullanmaya devam edecektim hayallerim hep böyleydi. O kadar güzel bir hamilelik geçirdim ki anlatamam parkinsondan eser kalmadı nöroloji doktorum bile çok şaşırıyordu bu duruma tabii etrafımda ki herkes çok mutluydu.Zaman su gibi akıp geçti ve nur topu gibi çok sağlıklı dört kilo bir oğlum oldu .Ameliyattan çıkar çıkmaz benim dokuz ay boyunca ortadan kaybolan parkinson hortlak gibi ortaya çıktı çok ilginç değilmi 9 ay boyunca çok sağlıklı olan ben doğumdan sonra çok hastaydım ellerim titriyor yürümede zorluk çekiyorum konuşma zorluğu .......falan filan çok kötüyüm emzirmeyi bırak bebeğimi kucağıma alamıyordum tam 40 gün ağlayarak sürünerek emzirmeye çalıştım hastalıktan dolayı zaten sütüm çok az geliyordu ama ben ısrarla emzirmek istiyordum ama nafile annem eşim olmadan emzirmeyi bırak bebeğimi tutamıyordum bile.Ama emzirmeliydim mememde ki kitle için doktor emzireceksin dedi ve ben bu çocuğu emzirmek için doğurmuştum proje buydu yoksa ama hayat öğle olmuyor senin planlarına göre işlemiyor bütün aile oturduk ve bunun böyle devam edemeyeceğini ve artık ilaç kullanmam gerektiğine karar verdik ya emzirip hasta bir anne olarak çocuklarıma bakamayacaktım yada ilaçlarımı kullanıp sağlıklı bir anne olarak çocuklarıma annelik yapacaktım karar vermeliydim.Sırf meme kanseri olmamak adına emzirmeyi seçersem başkalarının bakımına muhtaç olacaktım ve ben hayatım boyunca hiçbir zaman bencil bir insan olmadım ve doktorumla görüşerek tam kırk gün emzirdikten sonra ağlaya ağlaya emzirmeyi bıraktım.Şu anda oğlum 7 aylık ve kırkı çıktıktan sonra hep ben baktım mamayla büyüyor oğlum ama çok şükür sağlıklı ve mutlu büyüyor çünkü ben sağlıklıyım ve hep onunlayım.Bütün işlerimi kendim yapabiliyorum Allahıma çok şükür parkinsonum çok yavaş ilerliyor bu konuda sıkıntı yok ancak memede ki kitle olduğu gibi duruyor şimdilik iyi huyluymuş ve altı ayda bir kontrole gidiyorum.
Bu arada iyi ki doğurmuşum oğlumu çok ama çok seviyorum evimizin neşesi oldu ona bakmak çok büyük bir zevk
Sırf emzirmek için çocuk doğuran ama emziremeyen bir kadın olarak sakın bu hayatta plan yapmayın çünkü ne yaşamanız gerekiyorsa onu yaşıyorsunuz. Kaderin önüne geçilmiyor
Bu blog yemek tarifleri üzerine ancak bundan sonra bebek bakımı ve bebek beslenmesi hakkında da tecrübelerimi sizlerle paylaşacağım tabi yemek tariflerine de devam edeceğim.